Het schrijven van deze policier ontstond na een bezoekje aan het circuit van Reims-Gueux in het najaar van 2020. Geïnspireerd door dit bezoek werd ‘s-avonds op een terras in Reims de basis gelegd voor dit verhaal. Een verhaal dat grotendeels is gebaseerd op de rijke fantasie van de auteur.
Het verhaal speelt zich af in de periode 1957 – 1982 in Reims en omgeving. Om een goed tijdsbeeld van 1957 te kunnen schetsen, is er gebruik gemaakt van bestaande, historische personen. Maar hun belevenissen en die van de fictieve karakters zijn geheel aan onze verbeelding ontsproten. Wat zeker waar is, is dat er van 1926 tot 1972 in het westelijk van Reims gelegen plaatsje Gueux een heus stratencircuit heeft gelegen, waarop serieuze wedstrijden voor auto’s en motoren werden verreden. Fangio, Brabham, Hill en nog vele andere grote coureurs uit die tijd hebben één of meerdere malen deelgenomen aan races, die op dit circuit door de Automobile Club de Champagne (ACC) en de Automobile Club de France (ACF) werden georganiseerd. Maar ook diverse coureurs hebben er -in de periode dat het circuit bestond- het leven gelaten. Om er maar eens een paar te noemen: Annie Bousquet in 1956, Herbert Mackay-Fraser en Bill Whitehouse in 1957, Luigi Musso in 1958, Claude Storez in 1959, Peter Ryan in 1962, en Daniel Belot in 1966.
Het parcours van het oude circuit ligt er grotendeels nog steeds en als u wilt, kunt u nog steeds een rondje maken. De tribunes en gebouwen – althans die destijds niet gesloopt zijn- worden liefdevol gerestaureerd en onderhouden door de Vrienden van het Circuit. Bij het bezoek in 2020 werd de laatste hand gelegd aan de restauratie van het oude VIP-gedeelte, dat weer in oude glorie hersteld werd. U kunt de Vrienden meestal op de vrijdag treffen, als ze onder het genot van een hapje en een drankje druk bezig zijn met hun restauratiewerkzaamheden.
Bij het gedeelte van het boek dat zich afspeelt in het Reims van 1982, exact 25 jaar na beruchte race van 1957 in Gueux, ben ik geholpen door de heer Fabrice Curlier van de Rédaction de Reims
13
van het dagblad L’Union, die zo vriendelijk was om informatie over de periode 1982 te verstrekken waardoor het mogelijk was een zo authentiek mogelijk beeld van het Reims in die periode te schetsen. Mijn dank hiervoor. Ook dank aan alle tegenlezers, die mij gewezen hebben op menige taalfout en onlogica.
Bernhard Grossmaul